Leg 2 week 1

Inmiddels zijn we een week onderweg vanaf St. Helena. We maken weinig mijlen, minder dan de voorziene 100 mijl per dag. In zeven dagen maakten we circa 660 mijl, aanzienlijk minder dan de gehoopte 850 mijl en zelfs minder dan het minimum van 100 mijl per dag waarmee Cor en Olga altiijd rekenen. De wind was zwak. Uit het log maak ik op dat de zuidoosten wind niet boven de tien knopen is gekomen en dat onze SOG op wind nooit meer bedroeg dan 4,2, met als uitzondering de dag dat we de halfwinder gebruikten. Deze halfwinder missen we dan ook hevig. Aan het repareren daarvan begint Olga niet meer, volgens haar is het doek versleten. We hopen in Recife een deskundige te vinden die uitsluitsel kan geven. Ook op het traject Recife - Paramaribo profiteren we van passaatwinden en komt zo'n grote lap zeil goed van pas.

De verse voorraad wordt schaars. Thans hebben we nog verschillende witte kolen, wat penen en uien aan boord en het ziet er naar uit dat we de komende tijd op conserven zijn aangewezen. Olga heeft een aantal maaltijden ingemaakt en ongetwijfeld smaken die heerlijk. Goede recepten voor maaltijden met witte kool wachten we graag in op ons sailmailadres (zie eerder in dit blog, Cynthia kan je ook verder helpen). Datzelfde geldt voor tips hoe tonijn of andere eetbare vis te vangen. Dat wil ons maar niet lukken.

De temperatuur stijgt en ook het zeewater is warm. We baden daarom nu op het dek met zout water. Eindelijk weer eens de haren gewassen. Heerlijk.

Verveelt het aan boord? Het antwoord is ontkennend. Alles slijt hevig op zee en je bent vaak bezig met het herstel van zaken. Ook het trimmen, het veranderen van zeilvoering, het overzetten van de boom bij een gijp en het maken van de dagelijkse maaltijd houden je van de straat. En natuurlijk wordt er ook gelezen. Mijn e-reader maakt overuren. Maar ook de aan boord zijnde handleidingen over elektriciteit te water, motortechniek en andere maritieme zaken worden verslonden. Eindelijk weer eens iets anders dan de JOR of het FD. En niet in de laatste plaats zijn daar dan die soms diepgaande gesprekken die je als bemanning met elkaar hebt en waarover naar de buitenwereld toe natuurlijk als het graf gezwegen wordt.

Natuurlijk verhindert dit niet dat we ons inmiddels voorstellingen maken van de aankomst in Recife. Vooralsnog wordt er in de pilot gebladerd en in de voorheen op internet vergaarde informatie. Olga ziet volle supermarkten voor zich. Anderen zien in gedachten een rijk gesorteerd sigarenmagazijn opdoemen. De werkelijkheid ontdekken we eerst over ruim tien dagen.