donderdag 30 april 2015

St. Lucia

Vandaag vroeg opgestaan en om zes uur vertrokken naar Saint Lucia waar we om tien uur in Rodney Bay ankerden. 15 tot 20 knopen (halve) wind dus dat ging snel. Rodney Bay is een mooi beschut plekje, met een varende supermarkt.
 
 
 
 
Aukje is het varen goed bevallen, dus dat belooft wat voor de toekomst.
 
We gaan morgen dit eilandje verder verkennen. Vandaag is alles hier dicht in verband met de 1 mei viering. Dat wordt dus zwemmen, snorkelen en lezen. Geen straf.

woensdag 29 april 2015

De eerste dagen Martinique

Het eerste wat je merkt van het aanvaren van een nieuwe haven is het sms'je van KPN. Ditmaal met de boodschap: 'welkom in Frankrijk'. Uit het bericht volgt verder dat het EU bel-, sms- en Mbtarief van toepassing is.

Dat we hier in Europa zijn is onmiskenbaar. Het hele eilandje wordt er door gesubsidieerd.

 
 
 
 
 
Het eiland is Frans grondgebied en ademt ook een Franse sfeer. We eten crossaints en stokbroodjes. De wijnkaarten vermelden slechts Franse wijnen. Helaas zijn ze hier in de restaurants erg kostbaar. Een wijn met een inkoopprijs in Nederland volgens onze Vivino app van €5,- moet hier meer dan 30 euro opbrengen. Het eiland is sowieso overpriced.

 
De eerste avond liggen voor anker aan het strand van Point du Bout. Het plaatsje is erg toeristisch en de marina zo klein en druk dat we onze boot er niet in kwijt kunnen. De volgende dag zoeken we een haven op om water in te nemen en voor de onvermijdelijke klusjes.


Het wordt een spliksplinternieuwe haven in het industriegebied van Fort de France, uiteraard gesponsord door de EU. De haven is nog maar voor een kwart gevuld. Aan het liggeld zal het niet liggen, dat valt mee. Wel aan de afstand tot de stad (30 euro met de taxi) en het gebrek aan voorzieningen als een wasmachine, bar, restaurant e.d. Ik huur dus maar een Peugeootje, dat kost me 50 euro per dag en ik moet Aukje natuurlijk ophalen op het vliegveld.
 


Met de nodige vertraging arriveert Aukje. Ze heeft een goede vlucht gehad en kon languit op drie stoelen slapen. Ik haal nog wat acras, de plaatselijke specialiteit, die we opeten in ons hotelletje. De volgende dag ontbijten we op de boot en bezoeken de plaatselijke botanische tuin. Uiteraard ook gesponsord door de EU.

 
 
 
De volgende dag zwaaien we Jet en Dick uit, die hun vakantie voortzetten in de Dominicaanse Republiek en vervolgens in Cuba.
 
Gevieren zetten we de reis voor. Afhankelijk van de wind willen we een paar dagen in Saint Lucia vertoeven. We ankeren bij Petite Anse, een mooi dorpje met alle voorzieningen.
 

 
Om Aukje voor te bereiden op de reis wonen we de plaatselijke zwemles bij.

 

We zetten koers naar Saint Lucia, maar helaas bleek deze vrouwonvriendelijk, namelijk scherp aan de wind. Cor zwicht en zet koers naar een strandje.

 
 
 
Het duurt met stroom en wind tegen een paar uur om de Roche du Diamant te ontwijken maar eindelijk leggen we aan op de zuidoostelijke oever van het eiland voor het happy hour, het diner en een hazenslaapje, om het morgen weer eens te proberen naar Saint Lucia.

Wordt nog even vervolgd.

Afscheid van Jet en Dick

zaterdag 25 april 2015

Bye Bye Barbados, hello Martinique

 
Circa twee uur later dan gepland verlaten we onze plek aan de kade. Natuurlijk niet zonder afmelding bij de immigratie en voor de bijeenkomst vanavond van het Goede Vrijdag Genootschap.

Gisteren verkenden we Bridgetown. Een behoorlijk stadje met een mooi strand. Alles is behoorlijk prijzig. Geen bezwaar kennelijk voor de opvarenden van de cruiseschepen die Barbados steeds een dag aandoen. De souvenirwinkeltjes doen goede zaken.





















Barbados was een Britse kolonie maar is al geruime tijd onafhankelijk. Het eiland leeft van het toerisme en van de rumproductie. We zagen ook wat sigaren uit Barbados. Iedereen is netjes gekleed en zelfs de, volgens onze taxi-chauffeur mindere buurten zagen er vrolijk uit.
 


Het land heeft een common law rechtssysteem. Ons viel op de omvang van het gebouw van het Surpreme Court, dat qua grootte het gebouw van onze Hoge Raad naar de kroon steekt. Niet slecht voor een eiland iets groter dan Texel.
De binnenstad doet westers aan met enkele koloniale gebouwen. Alles maakt een tamelijk welvarende indruk. De prachtige stranden hier leveren kennelijk heel wat op.

 
We liggen aan de terminal voor de cruiseschepen. Dat is douaneterrein en dus kunnen we tax free inkopen. Voortdurend worden we aangesproken door werknemers van de terminal die ons geld willen geven om daarmee voor hen belastingvrije drank te kopen. Het versterkt het ver van huis gevoel.
 
 
Terwijl de plaats van het cruiseschip Maasdam langzaam wordt ingenomen door het even grote monster van de Silver Whisper maken wij los en vervolgen onze bestemming Fort de France op Martinique waar ik Aukje na ruim twee maanden weer zal zien. Ik zie er erg naar uit.


 
Midden op zee ontvang ik een sms. Verbaasd check ik mijn berichten. Het bericht is van KPN die mij welkom heet in het 500 mijl verdere Aruba .. Kennelijk een strooisignaal.

De dag maakt met het nuttigen van een appeltaart plaats voor de nacht.
De wind is oost zuid oost, en daardoor zodanig achterlijk dat we met deze golven een ongemakkelijke koers hebben en weinig knopen maken. Bij het wisselen van de wacht om vier uur word ik gewekt door Dick voor mijn laatste wacht dit sabbatical. We vieren het sober met een kopje thee en war dadels. We besluiten oostelijk van onze koerslijn te blijven zodat we voor het kanaal van Saint Lucia een gijp kunnen maken om daarna een wat meer comfortabele koers te kunnen volgen.

Overdag hebben we de kaarten bestudeerd en we weten waar de ondieptes schuilen, we zullen in ieder geval de noordoost punt van Martinique moeten mijden, een plek die volgens de kaart bezaaid is met wrakken. Ik kijk voortdurend uit naar het sectorlicht dat op deze punt is geplaatst.

Cor zijn wacht breekt aan. Om 4.45u zetten we samen de gijp in richting kanaal. Dat betekent op deze tweemaster tent afbreken, grootscho
ten binnenhalen, talies losmaken, koers zetten, en vervolgens talies omlopen en vastzetten. De genua laten we bak te loevert staan. En dat alles met slechts het deklicht op een woelige zee. Een project dat met reddingsvesten aan wordt uitgevoerd. Ik zet een puntje op de SPOT en drink een biertje. Over vier uur hopen we Martinique aan te kunnen lopen en ik ga nog even slapen.
Ik word wakker van vers gebakken brood en een mooie Cubaanse trova.
 
 
We genieten van een door Cor verzorgd vijfsterrenontbijt en Martinique tekent zich langzaam af als een rondborstig eiland. Er is geen betere manier om de dag te beginnen.
 
 
 
Langzaam naderen we Fort de France. Het plaatsje is gelegen aan een prachtige baai, waaraan ook het hotel ligt dat ik voor twee dagen met Aukje heb geboekt. De rest van de tijd hier zullen we vullen met tripjes in het binnenland en naar een of meerdere nabijgelegen eilanden.
Helaas is hier alleen een ankerplaats. En helaas geeft Cor zijn pilot van dit gebied enige tijd geleden weggegeven. We kriskrassen de baai op zoek naar een steiger. De SPOT zet ik even uit want die zal nu een verwarringwekkend beeld opleveren. Bovendien zal Michel Cobelens die trouw alle waypoints noteert er horendol van worden.

Uiteindelijk wordt het toch een ankerplaats. We kijken aan de wal wel of en waar we een voor onze lengte geschikte plek kunnen vinden. Wordt dus vervolgd.

donderdag 23 april 2015

Eindelijk een biertje - nu de goede foto

Eindelijk weer een biertje..


Nabeschouwing Suriname

Inmiddels weer ruim 120 mijl verwijderd van de Surinaamse kust ordenen we onze gedachten over dit prachtige land.

Allereerst valt op de wijze waarop de verschillende bevolkingsgroepen samenleven. Dat gaat in pais en vree. Op een steenworp van een kerk kun je vaak een moskee of een hindoetempel aantreffen. Die mix heeft in de loop van jaren ook prachtige mensen opgeleverd.

Een aparte bevolkingsgroep vormen de Chinezen. In de vorm van familiebedrijfjes en inmiddels - bedrijven beheersen zij de detailhandel en tegenwoordig ook de bouwsector, waaronder de wegenbouw. Ze zijn nauwelijks geïntegreerd in de samenleving en hebben een gigantisch 'verenigingsgebouw' in Commewiine, net over de brug. We vernamen dat Chinese bedrijven inmiddels ook veel mijnconcessies verkregen en dus ook in deze tak van sport een grote rol vervullen. Ze zijn de werkbijen van Suriname.

De Creolen stammen af van voormalige slaven, door de WIC naar Suriname vervoerd, de Hindoestanen werden onder Engels bewind naar het land gebracht en de Javanen stammen af van door Nederlandse bedrijven geronselde 'contractarbeiders'. Tussen de destijds in het oerwoud gevluchte creolen (de boslandcreolen ofwel de marrons en de stadscreolen bespeuren we enige afstand. Wellicht hangt dit samen met de historie. Het schijnt zo te zijn geweest dat de marrons een pact sloten met de blanke overheersers en gevluchte stadscreolen uitleverden aan hun meesters. De marrons moeten zich in ieder geval enig dedain getroosten.

Politiek is het land behoorlijk versplinterd met partijen voor de Javanen, de Hindoestanen en de marrons. De nationale partij van Bouterse, de NDP heeft het alleen al daardoor gemakkelijk. De meeste Surinamers die ik sprak weten wel dat er wat schort aan de wijze waarop hij aan de macht is gekomen en waarop hij het proces tegen zichzelf traineert, maar geven te kennen weinig betere alternatieven te zien. 25 mei a.s. zijn er verkiezingen. Wij twijfelen miet aan de uitslag daarvan.

Intussen is Suriname een topvakantiebestemming. Een prettig klimaat, vriendelijke en vrolijke mensen, en een levendige en kleurrijke hoofdstad met veel prachtige koloniale houten gebouwen. Alles ademt de sfeer van ons koloniaal verleden en soms waan je je honderd jaar terug in de tijd.

We zijn er veel te kort geweest. Onontdekt zijn nog de uithoeken van het land en vooral het oerwoud en de nederzettingen daar. Ik hoop echt nog eens in de gelegenheid te zijn voor een nadere kennismaking.

Van Paramaribo naar Martinique




Ik hoop dat ze mijn Appje nog heeft ontvangen.

Voor Jet is Neptunus niet erg mild. Niet alleen heeft ze wat last van zeeziekte maar ook krijgt ze eenmaal aan dek en gekleed voor het happy hour een forse golf over haar heen.

Het is erg leuk om ergens te arriveren maar ook om weer te vertrekken. Al had ik best wat meer tijd in Paramaribo willen besteden. Maar nu wacht Aukje op onze volgende bestemming en haar mogen we natuurlijk niet vergeefs aan de kade laten staan.

We blijken oost noordoosten wind te hebben en de stroom is mee. Hoewel geen halve wind spuiten we vooruit. Het weerbericht voorspelt hogere luchtdrukken en een daarmee gepaard gaande ruimende wind naar het oosten. Voor ons betekent dat halve wind en nog meer vaart. Op deze wijze zullen we veel te vroeg in Martinique arriveren.

Het wachtritme tikt weer in. Met de in Paramaribo in grote hoeveelheden ingeslagen drop slaan we er ons in aanvang moeiteloos doorheen. Het slinken van deze voorraad loopt ongeveer parallel met het geel worden van onze bananen, dus ook de tweede helft van de tocht verloopt gladjes.

Er wordt ondanks de forse zeegang en de beperkte mogelijkheden van ons kombuis weer fantastisch gekookt.



Zo aten we moussaka (foto) en heerlijk lamsvlees, door ons in grote hoeveelheden ingekocht, op allerlei manieren bereid,




En natuurlijk zag Olga weer toe op onze vitamientjes, deze trip bestaande uit Surinaamse pompelmoezen, ramputans, passievruchten, lychees, sinaasappelen en bananen.






Op 21 april worden we ingehaald door een school dolfijnen. Ze zijn een tijd met ons meegezwommen. Een prachtig gezicht.

Omdat we anders al op 24 april in de nacht dreigen te arriveren met deze wind ontwikkelt zich het plan eerst een ander eiland aan te doen. Het wordt Barbados. De koers wordt verlegd naar pal noord.

Inmiddels wordt aan boord regelmatig 'Jungen, komm bald wieder nach Haus' gedraaid. Ik voel me enigszins aangesproken. Uiteindelijk baderen we in Barbados met André Hazes' Zij gelooft in mij op de speaker.



Om vier uur in de nacht bereiken we de kust voor Bridgetown. Bij gebreke van een behoorlijke pilot besluiten we bij te gaan liggen tot de zon opkomt.



Vis de marifoon worden we naar de douane en immigratie gemaand, waar het gebruikelijke papierwerk weer aanvangt. Ook voor een dag blijkt dat nodig.

Gelukkig verloopt alles vlotjes. Dat ligt waarschijnlijk ook aan het cruiseschip de Maasdam uit Nederland dat op het vertrek van ons bootje uit de douanehaven wacht om duizenden passagiers in te klaren.





Wordt vervolgdWe sturen weer voorzichtig het zeegat uit. In de aanvang benutten we onze oude waypoints maar vanaf de uiterton is het mare incognita voor ons. We zien dieptes van vier en zeven meter op onze meter verschijnen. En dat toch al ver uit de kust. Nauwkeurig volgen we voortgang op de digitale zeekaart en we zijn blij dat we aan het eind van de dag de twintig meterlijn passeren.

Net voordat het internet wegvalt wordt ik geappt. Mijn nichtje Sophie blijkt het Nederlands kampioenschap schermen gewonnen te hebben.

zaterdag 18 april 2015

18 april 2015



Vandaag uitgeslapen in een klein kamertje zonder airco met douche/toilet op de gang. Erg primitief maar wel in het markant gehuisveste etablissement Zus en Zo waar je nog voor vijftien euro per nacht kunt overnachten.
 
 
 


Per sms krijg ik nog een boodschappenlijstje door van Cor. Er zijn euro's nodig voor de afrekening van de jachthaven en graag ook nog wat mango's.

Door Zus en Zo wordt ik verwezen naar de Surinaamse bank naast de kathedraal. Een loopafstand.

Ik besluit eerst de kathedraal te bezoeken. Een prachtig 18e eeuws houten gebouw.
 



Helaas blijk ik vervolgens te laat te zijn bij de bank. Banken sluiten op zaterdag stipt om twaalf uur en euro's pinnen in een ATM is in Suriname niet mogelijk. Gelukkig leert een telefoontje aan Dick dat hij voldoende euro's in kas heeft en dat ik me kan gaan wijden aan de boodschappen.
Ik ga daarvoor uiteraard naar de prachtige overdekte markt, waar ik helaas de gevraagde mango's die inmiddels kennelijk off season zijn niet aantref. Wel verrukkelijke witte puntjes en mijn favoriete pindachips die ik  niet kan laten liggen.

Onderweg passeer ik weer de prachtige koloniale gebouwen en het onafhankelijksplein die deze stad een bijzondere sfeer geven.
 

 
 


En natuurlijk ook al due stoere mannen met een zangvogeltje in hun kooitje.
 
Terug op de marina zie ik hoe Cor de rode streep op de auto er af heeft gewassen. Een kleine verkleuring is nog te zien. De verhuurder houdt daarom tie euro in op mijn borg. Ik kan ermee leven.

Inmiddels zijn Dick en Jet ook weer aan boord. Alle klussen zijn gedaan. We gaan vroeg te kooi en hopen morgenochtend vroeg te vertrekken naar Martinique waar Aukje ons zal zien binnenlopen.

Omdat het internetverkeer totdan niet mogelijk is zal dit blog eerst in Martinique weer kunnen worden hervat en zal onze voortgang weer enkel gevolgd kunnen worden met, in de woorden van Jet, de bruine poepstreep van de SPOT messenger.

Wordt vervolgd

17 april 2015


Al vroeg vertrokken naar Paramaribo om uit te klaren want we willen het aankomend weekend bij dood/opkomend tij vertrekken naar Martinique waar Aukje op ons wacht vanaf 27 april as.

Helaas een rode taxi geschampt die midden op de weg geparkeerd was. Dat links rijden hier valt niet altijd mee, je bent geneigd links te weinig afstand te houden. De taxi wilde er geen politie bij en de schade werd ter plekke afgedeald op 100 sdr, circa 30 euro. Wij hebben een rode streep op de zijkant. Staat wel leuk maar Cor besluit toch om die streep later weg te poetsen.

De uitklaring verloopt vlotjes gelukkig.   We hebben daarom voldoende tijd voor de fourage en we gaan daarvoor naar Choi's, de best gesorteerde supermarkt van Paramaribo, King's, om onze wijnvoorraad aan te vullen en naar de markt voor de vitamientjes. Afgeladen met exotische etenswaren vertrekken Cor en Olga vervolgens naar de marina. Ik blijf achter want ik heb een zeeschildpadden tour geboekt die om 1600u vanaf hostel Zus en Zo vertrekt. Omdat de tour na middernacht eindigt boek ik ook een kamer in deze herberg.

Met een tentboot steken we de Suriname rivier over en vervolgens de Commewijne rivier.



We komen aan op een strand met golfplaten woningen waar vissers, over het algemeen tijdelijk, hun onderkomen hebben.

 
 
 



Na een roti met kip en een Borgoe cola vertrekken we, op zoek naar sporen. Die zijn eenvoudig te herkennen. Ze vertrekken vanaf het water en lijken op karrensporen. Als je ze oploopt kom je vanzelf de schildpad tegen.

Dat zijn enorme beesten. Wij zagen volgens de gids kleintjes, met een lengte van circa een meter. Soms zijn ze echter zo groot als een Volkswagen kever.

We hadden al meteen geluk en kwamen een schildpad tegen die haar eieren aan het leggen was.
 
 


 

We zagen vervolgens bij andere exemplaren hoe ze uit het water kwamen, hoe ze hun best groeven en afdekten, hoe ze een vals nest groeven in de krabben te misleiden en hoe ze vervolgens zeewaarts gingen. Een fantastisch schouwspel!

Iets na middernacht vertrokken we weer met onze discoboot en hoorden we over de stropers die het gemund hebben op de eieren van deze prachtige beesten. Ze zijn bij de Javanen een enorme delicatesse en leveren een euro oer stuk op. Een nest bestaat uit ongeveer 80 eieren dus rel uit je winst. Daarom lopen er op het strand voortdurend vrijwilligers van het WNF rond om  deze stroperij te voorkomen.

Wordt vervolgd