dinsdag 31 maart 2015
Leg 3 about to begin
maandag 30 maart 2015
30 maart 2015
Vanmorgen weer om vijf uur opgestaan en met de generator aan het werk. Het geheel geassembleerd en via katrollen aan de giek en binnen de garage horizontaal en verticaal in de garage getakeld.
Daarna verse groenten en fruit op de markt gehaald. Nu nog naar de port authority en de douane om uit te klaren, want als alles werkt vertrekken we morgen.
29 maart 2015
Vandaag van vijf uur tot half drie in de middag gewerkt aan de generator. De motorsteunen dienden vervangen te worden evenals het uitlaatsysteem.
vrijdag 27 maart 2015
27 maart 2015
Met een roeitaxi naar de overkant en prima gebruncht met internet gelegenheid. Gelezen dat Maria net bevallen is van een zoon: Hugo. Prachtig nieuws.
Na het bezoek aan de kapper heb ik
De helemiddag besteed aan het bezoek aan het instituut Paul Brennand, een grote overzichtstentoonstelling van de Nederlandse en Engelse bezetting van de provincie Pernambuco, waar Recife onderdeel van uitmaakt. Mauricio van Nassau was hier de grote man die veel voor elkaar heeft gekregen.
's-Avonds heerlijk gegeten aan de kade en nog prima aan boord nageborreld met lokale cohiba's. Het lijkt wel vakantie.
donderdag 26 maart 2015
Leg 2 completed
26 maart 2015
Gisteren de hele dag besteed aan het inklaren, achtereenvolgens de douane, de politie en de 'capitano' die ons eerst ergens anders heenstuurde en vervolgens gesloten was. Moeten we dus vandaag weer langs. Gelukkig ook wat cohiba's kunnen scoren.
Vandaag de boot verplaatst van een mooring op de rivier naar een vrijgekomen plaats aan de steiger, waar we Mediterraan moesten aanleggen (achterkant aan de steiger, voorkant aan een mooring lijn). Een hele operatie met al die stroming, maar met behulp van de dingy (ook een handig stootkussen) lukte het aardig.
Op het programma vandaag staan een bezoek aan een wasserij en het vinden van een zeilmaker voor onze geschonden genua's en de halfwinder, waarschijnlijk is die laatste echter niet meer te redden. Cor weet nog een zeilmaker in Trinidad en mogelijk kan die wat meer betekenen.
Verder wordt het hoog tijd voor een kapper, ik hoop die vandaag ook te vinden.
Wordt vervolgd.
Vandaag de boot verplaatst van een mooring op de rivier naar een vrijgekomen plaats aan de steiger, waar we Mediterraan moesten aanleggen (achterkant aan de steiger, voorkant aan een mooring lijn). Een hele operatie met al die stroming, maar met behulp van de dingy (ook een handig stootkussen) lukte het aardig.
Op het programma vandaag staan een bezoek aan een wasserij en het vinden van een zeilmaker voor onze geschonden genua's en de halfwinder, waarschijnlijk is die laatste echter niet meer te redden. Cor weet nog een zeilmaker in Trinidad en mogelijk kan die wat meer betekenen.
Verder wordt het hoog tijd voor een kapper, ik hoop die vandaag ook te vinden.
Wordt vervolgd.
maandag 23 maart 2015
Rocking and rolling
Gisteren maakten we een gijp omdat we erg zuidelijk t.o.v. onze koerslijn zaten. Anders dan bijvoorbeeld op het IJsselmeer zijn er betrekkelijk weinig manoeuvres op een zeildag, een koers wordt vaak dagen achtereen gevaren en de zeilactiviteit beperkt zich dan tot het trimmen van de zeilstanden om zoveel mogelijk vaart te houden.
De koersverandering gisteren had tot gevolg dat we weer wat naar het noorden kwamen, deze koers hebben we de hele nacht doorgevaren. De verandering had helaas ook tot gevolg dat onze boot in een soort wasmachine veranderde. Weinig wind en een behoorlijke deining schuin op de boot veroorzaakt tamelijk heftige schommelingen, die sommigen onder ons weer naar de pillen deed grijpen. Vandaar dat we nu maar weer teruggijpen.
Zodadelijk gaan we over tot de wekelijkse inspectie van de stagen. We controleren naast de spanning of er in de staaldraden waarvan de stagen gevlochten zijn breukjes ontstaan zijn en we kijken naar de integriteit van de splitpennen, waarmee de mannetjes in de verbindingspunten op het dek geborgd zijn. Een belangrijke inspectie, want als zo'n stag knapt kan dat je je mast kosten.
Inmiddels is het zaterdag 21 maart en zijn we nog 380 mijl van Recife verwijderd. In de wolkjes herkennen we biefstukken, koude biertjes, sigaren en douchecabines. Het wordt kortom tijd dat we arriveren.
Ochtend 21 maart 2015/sailmail
Wordt vervolgd
De koersverandering gisteren had tot gevolg dat we weer wat naar het noorden kwamen, deze koers hebben we de hele nacht doorgevaren. De verandering had helaas ook tot gevolg dat onze boot in een soort wasmachine veranderde. Weinig wind en een behoorlijke deining schuin op de boot veroorzaakt tamelijk heftige schommelingen, die sommigen onder ons weer naar de pillen deed grijpen. Vandaar dat we nu maar weer teruggijpen.
Zodadelijk gaan we over tot de wekelijkse inspectie van de stagen. We controleren naast de spanning of er in de staaldraden waarvan de stagen gevlochten zijn breukjes ontstaan zijn en we kijken naar de integriteit van de splitpennen, waarmee de mannetjes in de verbindingspunten op het dek geborgd zijn. Een belangrijke inspectie, want als zo'n stag knapt kan dat je je mast kosten.
Inmiddels is het zaterdag 21 maart en zijn we nog 380 mijl van Recife verwijderd. In de wolkjes herkennen we biefstukken, koude biertjes, sigaren en douchecabines. Het wordt kortom tijd dat we arriveren.
Ochtend 21 maart 2015/sailmail
Wordt vervolgd
Nog bijna 600 mijl te gaan ..
19 maart is het vandaag al en ik ben circa een maand onderweg. Tijdens mijn hondenwacht bekijk ik de binnengekomen sailmail. Een leuk berichtje van Milou, die goede punten heeft teruggekregen. Ze zoekt een stageplaats in de zomer (tussen begin juni en eind augustus) als business analyst of data analyst bij een wat groter bedrijf in het buitenland in een Engelstalige omgeving. Wie iets leuks weet voor een econometriste kan haar of mij mailen ..
Van Francine Leenhouts kreeg ik een aantal adressen van sigarenmagazijnen in Recife toegezonden, heel attent en ik vrees dat enkelen van ons zich bij aankomst naar een van deze adressen spoeden.
Behalve de sigaren en het fruit zijn ook de koekjes inmiddels op. Die koekjes worden hier verslonden tijdens de wacht, zeker nu er geen sigaren meer zijn. Eigenlijk wel goed dat die op zijn dus.
Gisteren helaas wat opgedane dieselkennis in de praktijk moeten toetsen. De dieselgenerator begon plotseling hevig te roken en moest stilgelegd worden. De hele boot stond vol rook. Het bleek dat het binnenhuidse deel van de uitlaatleiding was weggebrand. Dat betekende een nieuwe buis monteren en de oorzaak van deze verhitting vinden. De uitlaatgassen komen in een pot waar ook het zoutwaterkoelcircuit in uitkomt en dit zoute koelwater hoort de gassen te koelen en tezamen met de gassen via de uitlaat de boot te verlaten. Wij riepen meteen de impellor, en deze bleek ook de oorzaak van het kwaad. Omdat het rubber van dit pomponderdeel bij de as gescheurd was, volgens Cor een ongebruikelijke zaak, moest ook naar de oorzaak van dit euvel gezocht worden. dat bleek een niet vlak pomphuisdeksel te zijn, waardoor de pakking lekte en de impellor behalve water ook lucht aanzoog. Een en ander werd opgelost door de impellor met enig geweld verder in het huis te tikken, waardoor het deksel beter paste. Voor alle zekerheid werd er nog wat vloeibare pakking toegepast. Op het moment dat ik dit schrijf zijn de resultaten van al dit werk nog niet bekend maar ik heb er alle vertrouwen in dat ook deze klip weer wordt genomen.
Inmiddels werkten we ook de aanloop van Recife uit. Uit de pilot maken we op dat de enige veilige keus daar de jachtclub Cabanga is. Cynthia vond daar een emailadres van en we sailmailden inmiddels deze club om een plaatsje te reserveren. Op de kaart ontdekken we een aantal plekken waar we - zeker in het donker - voor op moeten passen, zoals plaatsen met wrakken en ankerplaatsen. We stippelen een route uit die deze obstakels zal vermijden en die overal rekening houdt met de beschikbare diepte. Die is op sommige plaatsen bij laagtij net voldoende voor onze diepgang van 1.80m. We noteren ook de karakteristieken van de lichten op een vel papier; van de nachtelijke aanloop in St. Helena hebben we geleerd dat het teveel tijd kost dit op het moment supreme nog uit te moeten zoeken. In tegenstelling tot St. Helena heeft Recife niet een handige lichtenlijn maar moeten we - na een rif en wat zandbanken te hebben vermeden - de lichten van een havenhoofd zoeken en vervolgens een rivier opgaan waar de 'Cabanga Iate Clube' zich aan bevindt, zo maken we op uit de kaart. We hopen allemaal dat we deze aanloop die bepaald uitdagend is voor ons overdag kunnen doen.
Wordt vervolgd
Van Francine Leenhouts kreeg ik een aantal adressen van sigarenmagazijnen in Recife toegezonden, heel attent en ik vrees dat enkelen van ons zich bij aankomst naar een van deze adressen spoeden.
Behalve de sigaren en het fruit zijn ook de koekjes inmiddels op. Die koekjes worden hier verslonden tijdens de wacht, zeker nu er geen sigaren meer zijn. Eigenlijk wel goed dat die op zijn dus.
Gisteren helaas wat opgedane dieselkennis in de praktijk moeten toetsen. De dieselgenerator begon plotseling hevig te roken en moest stilgelegd worden. De hele boot stond vol rook. Het bleek dat het binnenhuidse deel van de uitlaatleiding was weggebrand. Dat betekende een nieuwe buis monteren en de oorzaak van deze verhitting vinden. De uitlaatgassen komen in een pot waar ook het zoutwaterkoelcircuit in uitkomt en dit zoute koelwater hoort de gassen te koelen en tezamen met de gassen via de uitlaat de boot te verlaten. Wij riepen meteen de impellor, en deze bleek ook de oorzaak van het kwaad. Omdat het rubber van dit pomponderdeel bij de as gescheurd was, volgens Cor een ongebruikelijke zaak, moest ook naar de oorzaak van dit euvel gezocht worden. dat bleek een niet vlak pomphuisdeksel te zijn, waardoor de pakking lekte en de impellor behalve water ook lucht aanzoog. Een en ander werd opgelost door de impellor met enig geweld verder in het huis te tikken, waardoor het deksel beter paste. Voor alle zekerheid werd er nog wat vloeibare pakking toegepast. Op het moment dat ik dit schrijf zijn de resultaten van al dit werk nog niet bekend maar ik heb er alle vertrouwen in dat ook deze klip weer wordt genomen.
Inmiddels werkten we ook de aanloop van Recife uit. Uit de pilot maken we op dat de enige veilige keus daar de jachtclub Cabanga is. Cynthia vond daar een emailadres van en we sailmailden inmiddels deze club om een plaatsje te reserveren. Op de kaart ontdekken we een aantal plekken waar we - zeker in het donker - voor op moeten passen, zoals plaatsen met wrakken en ankerplaatsen. We stippelen een route uit die deze obstakels zal vermijden en die overal rekening houdt met de beschikbare diepte. Die is op sommige plaatsen bij laagtij net voldoende voor onze diepgang van 1.80m. We noteren ook de karakteristieken van de lichten op een vel papier; van de nachtelijke aanloop in St. Helena hebben we geleerd dat het teveel tijd kost dit op het moment supreme nog uit te moeten zoeken. In tegenstelling tot St. Helena heeft Recife niet een handige lichtenlijn maar moeten we - na een rif en wat zandbanken te hebben vermeden - de lichten van een havenhoofd zoeken en vervolgens een rivier opgaan waar de 'Cabanga Iate Clube' zich aan bevindt, zo maken we op uit de kaart. We hopen allemaal dat we deze aanloop die bepaald uitdagend is voor ons overdag kunnen doen.
Wordt vervolgd
woensdag 18 maart 2015
Halfway
Vanmorgen 11.00u passeerden we het halfway waypoint in deze leg. Afhankelijk van de wind en de stroom zijn we vanaf nu nog zo'n week tot tien dagen onderweg. Dan hebben we er vanaf Namibie circa 3.000 mijlen opzitten, ruim 5.000 km. Ik ga nu wat bubbels koudzetten om dat vanavond te kunnen vieren.
Vandaag onderricht dieseltechniek gehad. Eerder al een naslagwerk over elektriciteit te water doorgenomen. Het is verrassend hoe begrijpelijk deze materie door Cor kan worden gemaakt. Ik hoop nu bijna op een storing om het geleerde in de praktijk te brengen. Zal me in de toekomst mogelijk nog eens te pas komen bij de onlangs aangeschafte deeltijdeigendom van een sloep.
Vannacht leuke sailmailtjes van Aukje, Michel, Hancine & Frans ontvangen. Het leven gaat gewoon verder in Geldermalsen en gelukkig gaat het iedereen goed.
Cynthia weer bedankt voor het online zetten van dit berichtje.
Wordt vervolgd.
Vandaag onderricht dieseltechniek gehad. Eerder al een naslagwerk over elektriciteit te water doorgenomen. Het is verrassend hoe begrijpelijk deze materie door Cor kan worden gemaakt. Ik hoop nu bijna op een storing om het geleerde in de praktijk te brengen. Zal me in de toekomst mogelijk nog eens te pas komen bij de onlangs aangeschafte deeltijdeigendom van een sloep.
Vannacht leuke sailmailtjes van Aukje, Michel, Hancine & Frans ontvangen. Het leven gaat gewoon verder in Geldermalsen en gelukkig gaat het iedereen goed.
Cynthia weer bedankt voor het online zetten van dit berichtje.
Wordt vervolgd.
dinsdag 17 maart 2015
Beestenboel
Vanmorgen hondenwacht maar om negen uur was het alle hens aan dek omdat de hengel strak stond. We haalden uiteindelijk een prachtige geelvin tonijn langszij en met de pikhaak naar binnen. Na een verdoving met rum via de kiew de kop afgehakt en voorzichtig schoongemaakt. Netto ongeveer twee kilo sushi, genoeg voor twee dagen lunchen en dineren met tonijn.
Ook gevangen werden twee kakkerlakken, op de een of andere manier komen die beesten mee met de groente en het fruit. Tot op heden raken we ze aardig kwijt met lokdoosjes. We zijn geinstrueerd ze niet dood te maken want in stress situaties leggen deze beestjes eieren en dan is het leed niet meer te overzien.
Cor verhaalde over een soort houtworm die ze in Bali op de boot op hebben gelopen. In Nederland is hij van plan de boot leeg te maken en vol te leggen met droogijs. Hij hoopt dat de kou en het door de vrijkomende CO2 ontstane gebrek aan zuurstof de beestjes om zeep zal helpen.
Ook gevangen werden twee kakkerlakken, op de een of andere manier komen die beesten mee met de groente en het fruit. Tot op heden raken we ze aardig kwijt met lokdoosjes. We zijn geinstrueerd ze niet dood te maken want in stress situaties leggen deze beestjes eieren en dan is het leed niet meer te overzien.
Cor verhaalde over een soort houtworm die ze in Bali op de boot op hebben gelopen. In Nederland is hij van plan de boot leeg te maken en vol te leggen met droogijs. Hij hoopt dat de kou en het door de vrijkomende CO2 ontstane gebrek aan zuurstof de beestjes om zeep zal helpen.
maandag 16 maart 2015
Leg 2 week 1
Inmiddels zijn we een week onderweg vanaf St. Helena. We maken weinig mijlen, minder dan de voorziene 100 mijl per dag. In zeven dagen maakten we circa 660 mijl, aanzienlijk minder dan de gehoopte 850 mijl en zelfs minder dan het minimum van 100 mijl per dag waarmee Cor en Olga altiijd rekenen. De wind was zwak. Uit het log maak ik op dat de zuidoosten wind niet boven de tien knopen is gekomen en dat onze SOG op wind nooit meer bedroeg dan 4,2, met als uitzondering de dag dat we de halfwinder gebruikten. Deze halfwinder missen we dan ook hevig. Aan het repareren daarvan begint Olga niet meer, volgens haar is het doek versleten. We hopen in Recife een deskundige te vinden die uitsluitsel kan geven. Ook op het traject Recife - Paramaribo profiteren we van passaatwinden en komt zo'n grote lap zeil goed van pas.
De verse voorraad wordt schaars. Thans hebben we nog verschillende witte kolen, wat penen en uien aan boord en het ziet er naar uit dat we de komende tijd op conserven zijn aangewezen. Olga heeft een aantal maaltijden ingemaakt en ongetwijfeld smaken die heerlijk. Goede recepten voor maaltijden met witte kool wachten we graag in op ons sailmailadres (zie eerder in dit blog, Cynthia kan je ook verder helpen). Datzelfde geldt voor tips hoe tonijn of andere eetbare vis te vangen. Dat wil ons maar niet lukken.
De temperatuur stijgt en ook het zeewater is warm. We baden daarom nu op het dek met zout water. Eindelijk weer eens de haren gewassen. Heerlijk.
Verveelt het aan boord? Het antwoord is ontkennend. Alles slijt hevig op zee en je bent vaak bezig met het herstel van zaken. Ook het trimmen, het veranderen van zeilvoering, het overzetten van de boom bij een gijp en het maken van de dagelijkse maaltijd houden je van de straat. En natuurlijk wordt er ook gelezen. Mijn e-reader maakt overuren. Maar ook de aan boord zijnde handleidingen over elektriciteit te water, motortechniek en andere maritieme zaken worden verslonden. Eindelijk weer eens iets anders dan de JOR of het FD. En niet in de laatste plaats zijn daar dan die soms diepgaande gesprekken die je als bemanning met elkaar hebt en waarover naar de buitenwereld toe natuurlijk als het graf gezwegen wordt.
Natuurlijk verhindert dit niet dat we ons inmiddels voorstellingen maken van de aankomst in Recife. Vooralsnog wordt er in de pilot gebladerd en in de voorheen op internet vergaarde informatie. Olga ziet volle supermarkten voor zich. Anderen zien in gedachten een rijk gesorteerd sigarenmagazijn opdoemen. De werkelijkheid ontdekken we eerst over ruim tien dagen.
De verse voorraad wordt schaars. Thans hebben we nog verschillende witte kolen, wat penen en uien aan boord en het ziet er naar uit dat we de komende tijd op conserven zijn aangewezen. Olga heeft een aantal maaltijden ingemaakt en ongetwijfeld smaken die heerlijk. Goede recepten voor maaltijden met witte kool wachten we graag in op ons sailmailadres (zie eerder in dit blog, Cynthia kan je ook verder helpen). Datzelfde geldt voor tips hoe tonijn of andere eetbare vis te vangen. Dat wil ons maar niet lukken.
De temperatuur stijgt en ook het zeewater is warm. We baden daarom nu op het dek met zout water. Eindelijk weer eens de haren gewassen. Heerlijk.
Verveelt het aan boord? Het antwoord is ontkennend. Alles slijt hevig op zee en je bent vaak bezig met het herstel van zaken. Ook het trimmen, het veranderen van zeilvoering, het overzetten van de boom bij een gijp en het maken van de dagelijkse maaltijd houden je van de straat. En natuurlijk wordt er ook gelezen. Mijn e-reader maakt overuren. Maar ook de aan boord zijnde handleidingen over elektriciteit te water, motortechniek en andere maritieme zaken worden verslonden. Eindelijk weer eens iets anders dan de JOR of het FD. En niet in de laatste plaats zijn daar dan die soms diepgaande gesprekken die je als bemanning met elkaar hebt en waarover naar de buitenwereld toe natuurlijk als het graf gezwegen wordt.
Natuurlijk verhindert dit niet dat we ons inmiddels voorstellingen maken van de aankomst in Recife. Vooralsnog wordt er in de pilot gebladerd en in de voorheen op internet vergaarde informatie. Olga ziet volle supermarkten voor zich. Anderen zien in gedachten een rijk gesorteerd sigarenmagazijn opdoemen. De werkelijkheid ontdekken we eerst over ruim tien dagen.
11 maart 2015
Ondanks Johan's tips nog steeds geen tonijnen gevangen.
Het schijnt hier te wemelen van de yellow fin tuna's, maar kennelijk is
daarvoor ander aas noodzakelijk.
Helaas scheurt deze dag de halfwinder wederom, ditmaal
boven de ondernaad. We beginnen te vermoeden dat deze, ondanks het geringe
gebruik, de afgelopen jaren toch aan een zeker verouderingsproces heeft
blootgestaan. Vooralsnog hebben we geen puf de naaimachine uit de garage te
halen en zetten we de genua's weer in. We berekenen de snelheidswinst over de
geplotte koerslijn, uitgaande van gijpen om de 50 mijl met koersen circa 30
graden ten opzichte van de plotlijn. Op die koers lopen we circa een knoop
harder. De berekening leert dat dit een goede keus is en we zetten deze
strategie in. Onder de inzenders van de juiste berekening hiervoor verloot ik
graag een weekendje meezeilen.
10 maart 2015
Olga wordt vandaag 59 jaar. Je zou haar zo tien jaar
minder geven. De kuip en de kajuit hangt vol met ballonnen en we verzorgen een
uitgebreid ontbijt. Later op de dag bak ik een appelcake en maakt Cor een mooie
lamsbout uit St. Helena klaar. Olga is blij met mijn wat ongebruikelijke cadeau:
de zeeziektezetpillen die ik niet nodig blijk te hebben, hoewel ze al twaalf
jaar zeilt met Cor heeft Olga nog steeds veel last van deze vervelende
reisziekte.
Omdat de wind wat toeneemt maakt de halfwinder plaats
voor de beide genua's, genua 2 in de wind
en genua 1 bak op de boom. Het grootzeil gebruiken we vooralsnog niet, we
hebben een bezaanzeil staan en gaan door een grootzeil thans niet harder lopen
volgens Cor. Bijkomend voordeel is dat hierdoor de zonnetent kan blijven staan
die over de giek gespannen is.
9 maart 2015
donderdag 12 maart 2015
8 maart 2015
Gisteravond heerlijk gegeten op de Imagine. De eigenaresse van de Gromit kwam nog even langs met haar veertienjarige dochter. Zij bracht een volgens haar geschikt medicijn voor een infectie van Cor, die in Zuid-Afrika op een zee-egel trapte. Zij zijn inmiddels acht jaar op zee en nu op de terugreis naar Toronto. De dochter ziet er naar uit. Ze verloor de afgelopen acht jaar waarschijnlijk meer vrienden dan dat ze erbij kreeg. Ze is duidelijk toe aan een normaal tienerleven. De moeder kijkt uit naar het walcomfort dat de afgelopen jaren werd ontbeerd en zegt straks blij te zijn met kleine dingen zoals een behoorlijke koelkast en de wasmachine.
Het plan was vroeg te vertrekken maar een rondom de mooring geslagen lijn zorgt voor vertraging. Weer brengt de Gromit uitkomst. Met hun dingy komen ze toesnellen en weten ze de lijn te ontwarren. Iets voor negenen varen we, en worden uitgezwaaid door de de achterblijvers, die morgen of overmorgen zullen vertrekken naar Ascension Island. Dat slaan wij over want we moeten op tijd in Paramaribo zijn waar Jet, echtgenote van Dick, opstapt, die met ons meereist naar Trinidad, waar zij en Dick verder zullen reizen naar Havana.
We evalueren onze indrukken over St. Helena. Het bijzondere van dit eiland is natuurlijk de geschiedenis die mensen bijeenbracht van verschillende bevolkinsgroepen. Achtereenvolgens werd het eiland bevolkt door Portugezen, Nederlanders en Britten. Op het eiland bleven na de afschaffing van de slavernij de nodige Afrikanen achter. Tenslotte zijn op het eiland ook nog eens enkele honderden Chinezen aanbeland. Resultaat is thans een saamhorige rassenmix die zichzelf graag 'Saints' noemen. Bijzonder is ook de functie die het eiland heeft gehad als ballingsoord voor Napoleon na de slag bij Waterloo en als interneringseiland voor de door Engelse 'Red Necks' gevangengenomen Zuid-Afrikaanse 'Boers'.
Minder bijzonder is de eigen cultuur. Mogelijk is die aan onze aandacht ontsnapt maar eilandkunst of een bijzondere keuken hebben we niet bespeurd. Wellicht is de omvang van de bevoking daarvoor te gering. Abominabel is de door de plaatselijke VVV geroemde op het eiland verbouwde en gebrande koffie. Voor de weinige toeristen (die over het algmeen met eigen boor arriveren) is weinig accomodatie en de mogeljkheden om aan land te komen zjn beperkt: door de swell is dat niet mogelijk per dingy en de watertaxi kent beperkte vaartijden. Een restaurant met watertaxi service zou goede zaken kunnen doen. Een goede ijssalon ook. Zelfs met een goed functionerende koelkast zou een ondernemer zich al kunnen onderscheiden. Wij bestelden uiteindelijk altijd Heineken bier, dit duurdere bier kent een lagere omloopsnelheid en staat daardoor doorgaans langer in de koelkast.
De bouw van een vliegveld op het eiland is aanbesteed aan een Zuid-Afrikaans bedrijf dat thans werkgelegenheid verschaft aan vele Saints. Door het gereedkomen van het vliegveld zal er veel voor hen veranderen. Niet alleen zullen velen hun werk verliezen, ook wordt (naar men verwacht) de postboot vanaf Kaapstad uit de vaart genomen, waardoor de aanvoer van goederen (waaronder vers fruit en groente) zal stagneren, althans aanmerkelijk kostbaarder zal worden. Mogelijk zal dit leiden tot nieuwe initiatieven op het eiland, mogelijk ook tot een nieuwe exodus. Een toeristeneiland zal het niet snel worden, daarvoor ontbreken het strand en de voorzieningen. Wat dan wel? Retraiteoord? Gokparadijs? Taxh(e)aven? Ik voorzie een mooie opdracht voor Milou en haar Young Advisory Group.
Het plan was vroeg te vertrekken maar een rondom de mooring geslagen lijn zorgt voor vertraging. Weer brengt de Gromit uitkomst. Met hun dingy komen ze toesnellen en weten ze de lijn te ontwarren. Iets voor negenen varen we, en worden uitgezwaaid door de de achterblijvers, die morgen of overmorgen zullen vertrekken naar Ascension Island. Dat slaan wij over want we moeten op tijd in Paramaribo zijn waar Jet, echtgenote van Dick, opstapt, die met ons meereist naar Trinidad, waar zij en Dick verder zullen reizen naar Havana.
We evalueren onze indrukken over St. Helena. Het bijzondere van dit eiland is natuurlijk de geschiedenis die mensen bijeenbracht van verschillende bevolkinsgroepen. Achtereenvolgens werd het eiland bevolkt door Portugezen, Nederlanders en Britten. Op het eiland bleven na de afschaffing van de slavernij de nodige Afrikanen achter. Tenslotte zijn op het eiland ook nog eens enkele honderden Chinezen aanbeland. Resultaat is thans een saamhorige rassenmix die zichzelf graag 'Saints' noemen. Bijzonder is ook de functie die het eiland heeft gehad als ballingsoord voor Napoleon na de slag bij Waterloo en als interneringseiland voor de door Engelse 'Red Necks' gevangengenomen Zuid-Afrikaanse 'Boers'.
Minder bijzonder is de eigen cultuur. Mogelijk is die aan onze aandacht ontsnapt maar eilandkunst of een bijzondere keuken hebben we niet bespeurd. Wellicht is de omvang van de bevoking daarvoor te gering. Abominabel is de door de plaatselijke VVV geroemde op het eiland verbouwde en gebrande koffie. Voor de weinige toeristen (die over het algmeen met eigen boor arriveren) is weinig accomodatie en de mogeljkheden om aan land te komen zjn beperkt: door de swell is dat niet mogelijk per dingy en de watertaxi kent beperkte vaartijden. Een restaurant met watertaxi service zou goede zaken kunnen doen. Een goede ijssalon ook. Zelfs met een goed functionerende koelkast zou een ondernemer zich al kunnen onderscheiden. Wij bestelden uiteindelijk altijd Heineken bier, dit duurdere bier kent een lagere omloopsnelheid en staat daardoor doorgaans langer in de koelkast.
De bouw van een vliegveld op het eiland is aanbesteed aan een Zuid-Afrikaans bedrijf dat thans werkgelegenheid verschaft aan vele Saints. Door het gereedkomen van het vliegveld zal er veel voor hen veranderen. Niet alleen zullen velen hun werk verliezen, ook wordt (naar men verwacht) de postboot vanaf Kaapstad uit de vaart genomen, waardoor de aanvoer van goederen (waaronder vers fruit en groente) zal stagneren, althans aanmerkelijk kostbaarder zal worden. Mogelijk zal dit leiden tot nieuwe initiatieven op het eiland, mogelijk ook tot een nieuwe exodus. Een toeristeneiland zal het niet snel worden, daarvoor ontbreken het strand en de voorzieningen. Wat dan wel? Retraiteoord? Gokparadijs? Taxh(e)aven? Ik voorzie een mooie opdracht voor Milou en haar Young Advisory Group.
zaterdag 7 maart 2015
Zeilende nomaden
Als je zoals Olga en Cor al meer dan tien jaar over de zeeën vaart dan blijkt al gauw dat je niet de enige bent die op dat idee is gekomen. Doordat orkaanseizoenen en trade winds doorgaans de routes en vaarseizoenen bepalen blijf je die lotgenoten gedurende de reis regelmatig tegenkomen. Van de circa vijftien aangemeerde jachten kenden zij er tien. De eigenaars kwamen zij soms al tegen in Indonesië, de meesten kennen zij uit Zuid-Afrika.
De jachten worden zowel bevolkt door gepensioneerde stellen zoals Olga en Cor of Sheila en Steward, maar ook vaak zie je jonge stellen met kinderen die onderwijs ab de ouders krijgen. Bij ons liggen twee jachten uit Canada met kinderen in de leeftijd van 10 - 17 jaar aangemeerd.
Bij sommige jongere stellen geldt dat nog sprake is van een betrekking in het thuisland. De boot wordt dan na een vaarperiode ergens gestald, om de volgende vakantie de reis weer te kunnen hervatten.
Een bijzondere categorie zijn de solozeilers. Kranige eigenheimers die de wereld bereizen maar deze eigenlijk niet nodig lijken te hebben. Ik ontmoette inmiddels Willy, een gepensioneerde treinmachinist uit België, die komend uit Kaapstad en via St Helena en de Kaao Verdische eilanden via de Azoren naar huis reist om zijn kleinkinderen te bezoeken. Of Arne, circa 30 jaar, die ooit uit het Oslofjord vertrok en St Helena aandoet op zijn weg naar Rio de Janeiro. Deze mensen zijn maanden alleen op zee, zijn daar op regelmatige hazenslaapjes na 24/7 in touw en moeten in hun eentje ongetwijfeld ook op deze boten voorkomende motor, generator, en andere storingen verhelpen. Erg knap, maar mij niet gezien.
De jachten worden zowel bevolkt door gepensioneerde stellen zoals Olga en Cor of Sheila en Steward, maar ook vaak zie je jonge stellen met kinderen die onderwijs ab de ouders krijgen. Bij ons liggen twee jachten uit Canada met kinderen in de leeftijd van 10 - 17 jaar aangemeerd.
Bij sommige jongere stellen geldt dat nog sprake is van een betrekking in het thuisland. De boot wordt dan na een vaarperiode ergens gestald, om de volgende vakantie de reis weer te kunnen hervatten.
Een bijzondere categorie zijn de solozeilers. Kranige eigenheimers die de wereld bereizen maar deze eigenlijk niet nodig lijken te hebben. Ik ontmoette inmiddels Willy, een gepensioneerde treinmachinist uit België, die komend uit Kaapstad en via St Helena en de Kaao Verdische eilanden via de Azoren naar huis reist om zijn kleinkinderen te bezoeken. Of Arne, circa 30 jaar, die ooit uit het Oslofjord vertrok en St Helena aandoet op zijn weg naar Rio de Janeiro. Deze mensen zijn maanden alleen op zee, zijn daar op regelmatige hazenslaapjes na 24/7 in touw en moeten in hun eentje ongetwijfeld ook op deze boten voorkomende motor, generator, en andere storingen verhelpen. Erg knap, maar mij niet gezien.
Leg 2 starting soon
Hoewel we geen fruit hebben kunnen bemachtigen en evenmin veel groenten, enkel wat witte kool en wortelen, besluiten we toch te vertrekken. Wachten op nieuwe voorraden impliceert wachten tot dinsdag wanneer de nieuwe boot uit Zuid-Afrika het eiland weer aandoet. We hebben blikvoer en door Olga ingemaakte maaltijden aan boord en voldoende water om het drie weken op het water uit te houden.
Vanochtend genua 1 aan zijn val omhoog getrokken, was goede exercitie voor mijn kantoorconditie, zo'n val laat zich met zeer grote tegenzin omhoog trekken, zeker bij de hier onvermijdelijke valwinden.
Het plan vanmorgen te vertrekken werd door een uitnodiging van Steward en Sheila van de Imagine herzien: we vertrekken na de maaltijd of - afhankelijk van de wijninname - morgenochtend. Het gezelschap inmiddels kennende is het geen gok te veronderstellen dat we morgen pas naar Brazilië zullen vertrekken. Jullie zullen het wel zien op de spotsite.
Gisteren van Aukje begrepen dat ik mijn baard voortaan maar moet laten staan .. Wordt inmiddels in overweging genomen.
Michel, gefeliciteerd met je vaarbewijs en je verjaardag. Ik neem er vanavond een op je gezondheid en op de zeiltochtjes die we nog veel zullen maken!
So long
Vanochtend genua 1 aan zijn val omhoog getrokken, was goede exercitie voor mijn kantoorconditie, zo'n val laat zich met zeer grote tegenzin omhoog trekken, zeker bij de hier onvermijdelijke valwinden.
Het plan vanmorgen te vertrekken werd door een uitnodiging van Steward en Sheila van de Imagine herzien: we vertrekken na de maaltijd of - afhankelijk van de wijninname - morgenochtend. Het gezelschap inmiddels kennende is het geen gok te veronderstellen dat we morgen pas naar Brazilië zullen vertrekken. Jullie zullen het wel zien op de spotsite.
Gisteren van Aukje begrepen dat ik mijn baard voortaan maar moet laten staan .. Wordt inmiddels in overweging genomen.
Michel, gefeliciteerd met je vaarbewijs en je verjaardag. Ik neem er vanavond een op je gezondheid en op de zeiltochtjes die we nog veel zullen maken!
So long
vrijdag 6 maart 2015
6 maart 2015
Van: Gmail Theo <tt4191@gmail.com>
Datum: 6 maart 2015 16:04:07 GMT
Aan: Blogtheo <teeuwentheo.2015sab@blogger.com>
Onderwerp: 6 maart 2015
5 maart 2015 toerdag
De toer start met een lange weg omhoog. Onderweg horen we veel wetenswaardigheden over het eiland. Onder andere dat veel van de historische gebouwen verloren zijn gegaan door de komst van tekenen op het eiland, die daar geen natuurlijke vijanden hebben. We horen ook dat de recente beslissing een vliegveld te bouwen en daarvoor enkele heuvels af te vlakken voor veel werk op het eiland heeft gezorgd en de emigratie voor even heeft stopgezet. Daarvoor verruilden veel Saints het eiland voor de Falklands anwrge de stimuleringssubsidie die ze in dat geval ontvingen van de Britse overheid.
De Britse wetgeving geldt ook grotendeels in St Helena en de komst van de food en health wetgeving maakte een eind aan de melkveehouderij op het eiland. Op dut moment is er enkel vleesvee (runderen en schapen).
Groenten worden wel verbouwd maar zijn schaars, reden voor de rijen die zich in de morgen voor de supermarkt vormen. Het lijkt inderdaad op een oostblokachtige situatie.
donderdag 5 maart 2015
Fwd: 25 februari 2015
Op dit moment heb ik de ochtendwacht en over een halfuurtje zal de zon opgaan. Als ik omhoog kijk zie ik het toplicht van ons bootje dansen over een schitterende sterrenachtergrond. Helaas valt dit prachtige beeld met mijn iPhone niet vast te leggen.
We lopen op dit moment bijna parallel aan een dieptelijn. Onder ons is sprake van een overgang van 2000 naar 6000 meter. De door mij verwachte deining daardoor blijft uit.
De afgelopen dagen zijn prima verlopen. De golven namen af en er ontstond weer de mogelijkheid iets in de keuken te ondernemen. We deden ons naast de dagelijkse fruitsalade voor de lunch inmiddels tegoed aan een (30 knopen) broccoli-spinazie creatie van Cor en een pasta la norma van Olga. Mijn kookdebuut is inmiddels ook een feit, een gratin van een in Namibië gekochte kruising tussen een pompoen en een courgette en lamskoteletten. Het werd allemaal eetbaar verklaard.
Het is inmiddels 7 uur en ik wek Cor die onze positie doorgeeft aan de Imagine van Steward en Sheila, die iedere dag wat meer mijlenmaken dan wij. Ze hebben ook een tonijn gevangen, iets wat ons nog net is gelukt.
Cor kijkt ook even of de sailmail werkt. Op de zuid Atlantische oceaan blijkt het lastig een goede frequentie te vinden voor het mailverkeer. We blij ven proberen.
Ik ga de hengel nu even uitzetten en wat ontbijt maken.
Wordt vervolgd.