9 maart 2015

We zijn als vanzelf weer vervallen in ons oude wachtritme. Het slapen in blokken van vier uur bevalt prima. Er staat weinig wind en ondanks de inmiddels functionerende halfwinder maken we weinig knopen. Ik stoot me minder dan voorheen, iets waar Olga en Cor ongtwijfeld voor baden. Eerder belandde ik door een onverwachte beweging bovenop het fornuis en ook brak ik inmiddels een spiegel. Gelukkig ben ik niet bijgelovig. Langzamerhand maken de blauwe plekken plaats voor eelt. Rust treedt in en ik lees nagenoeg de gehele dag. Heerlijk.