Gisteravond heerlijk gegeten op de Imagine. De eigenaresse van de Gromit kwam nog even langs met haar veertienjarige dochter. Zij bracht een volgens haar geschikt medicijn voor een infectie van Cor, die in Zuid-Afrika op een zee-egel trapte. Zij zijn inmiddels acht jaar op zee en nu op de terugreis naar Toronto. De dochter ziet er naar uit. Ze verloor de afgelopen acht jaar waarschijnlijk meer vrienden dan dat ze erbij kreeg. Ze is duidelijk toe aan een normaal tienerleven. De moeder kijkt uit naar het walcomfort dat de afgelopen jaren werd ontbeerd en zegt straks blij te zijn met kleine dingen zoals een behoorlijke koelkast en de wasmachine.
Het plan was vroeg te vertrekken maar een rondom de mooring geslagen lijn zorgt voor vertraging. Weer brengt de Gromit uitkomst. Met hun dingy komen ze toesnellen en weten ze de lijn te ontwarren. Iets voor negenen varen we, en worden uitgezwaaid door de de achterblijvers, die morgen of overmorgen zullen vertrekken naar Ascension Island. Dat slaan wij over want we moeten op tijd in Paramaribo zijn waar Jet, echtgenote van Dick, opstapt, die met ons meereist naar Trinidad, waar zij en Dick verder zullen reizen naar Havana.
We evalueren onze indrukken over St. Helena. Het bijzondere van dit eiland is natuurlijk de geschiedenis die mensen bijeenbracht van verschillende bevolkinsgroepen. Achtereenvolgens werd het eiland bevolkt door Portugezen, Nederlanders en Britten. Op het eiland bleven na de afschaffing van de slavernij de nodige Afrikanen achter. Tenslotte zijn op het eiland ook nog eens enkele honderden Chinezen aanbeland. Resultaat is thans een saamhorige rassenmix die zichzelf graag 'Saints' noemen. Bijzonder is ook de functie die het eiland heeft gehad als ballingsoord voor Napoleon na de slag bij Waterloo en als interneringseiland voor de door Engelse 'Red Necks' gevangengenomen Zuid-Afrikaanse 'Boers'.
Minder bijzonder is de eigen cultuur. Mogelijk is die aan onze aandacht ontsnapt maar eilandkunst of een bijzondere keuken hebben we niet bespeurd. Wellicht is de omvang van de bevoking daarvoor te gering. Abominabel is de door de plaatselijke VVV geroemde op het eiland verbouwde en gebrande koffie. Voor de weinige toeristen (die over het algmeen met eigen boor arriveren) is weinig accomodatie en de mogeljkheden om aan land te komen zjn beperkt: door de swell is dat niet mogelijk per dingy en de watertaxi kent beperkte vaartijden. Een restaurant met watertaxi service zou goede zaken kunnen doen. Een goede ijssalon ook. Zelfs met een goed functionerende koelkast zou een ondernemer zich al kunnen onderscheiden. Wij bestelden uiteindelijk altijd Heineken bier, dit duurdere bier kent een lagere omloopsnelheid en staat daardoor doorgaans langer in de koelkast.
De bouw van een vliegveld op het eiland is aanbesteed aan een Zuid-Afrikaans bedrijf dat thans werkgelegenheid verschaft aan vele Saints. Door het gereedkomen van het vliegveld zal er veel voor hen veranderen. Niet alleen zullen velen hun werk verliezen, ook wordt (naar men verwacht) de postboot vanaf Kaapstad uit de vaart genomen, waardoor de aanvoer van goederen (waaronder vers fruit en groente) zal stagneren, althans aanmerkelijk kostbaarder zal worden. Mogelijk zal dit leiden tot nieuwe initiatieven op het eiland, mogelijk ook tot een nieuwe exodus. Een toeristeneiland zal het niet snel worden, daarvoor ontbreken het strand en de voorzieningen. Wat dan wel? Retraiteoord? Gokparadijs? Taxh(e)aven? Ik voorzie een mooie opdracht voor Milou en haar Young Advisory Group.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten