Zojuist heb ik de huurauto ingeleverd en mijn plunjezak laten sealen op het vliegveld hier in Martinique. Het sabbatical is teneinde en vanavond vlieg ik terug naar Europa.
Op het strand van De Anses d'Arlet bij de dingysteiger neem ik afscheid van Olga en Cor. We zullen elkaar nog veel zien en het afscheid was daardoor ook gemakkelijker. Eenmaal in Nederland gaan zij op zoek naar nieuwe huisvesting en zullen daarom tijdelijk in ons hartbreak motel en/of in ons vakantiehuisje in Friesland verblijven. We maakten ook plannen voor wat tripjes naar Engeland en naar de Belgische kust. En misschien kan ik nog een week vrijmaken voor het laatste deel van de tocht vanaf de Azoren of de Kanaaleilanden.
Cor en Olga zullen na twaalf jaar zwerven moeten wennen aan het wonen in een huis en aan de veranderingen in Nederland. Olga ziet er erg naar uit, maar van Cor ben ik niet geheel zeker. In ieder geval wil hij actief blijven als zeiler en denkt hij na over een businessmodel waarin hij zijn ervaring en kennis kan aanwenden ten behoeve van zeilers die toe zijn aan het oceaanzeilen. Die kennis en ervaring is enorm, en niet alleen op zeilgebied. Cor staat zijn mannetje op veel andere terreinen. Denk aan meteorologie, dieseltechniek, elektrische installaties, rigging, zeilreparaties, EHBO, tandheelkunde (hij brengt noodvullingen aan) en last but not least zijn kookkunst, die hij met Olga deelt. Dat betekent niet dat hij is uitgeleerd, want deze winter gaat hij zijn zendamateurpapieren halen, zodat hij voortaan op zee kan e-mailen, zenden en ontvangen met HAM radio. Misschien doe ik de opleiding wel met hem samen.
Maar eerst gaat deze bijna 70 jarige kanjer klussen aan een nieuwe woning. In het verleden bouwde hij al twee huizen dus dat moet lukken. Als iemand een leuk opknappertje in een straal van dertig km rondom Utrecht weet kan je hem berichten op het bekende sailmailadres.
Ik vlieg terug naar Nederland waar het gewone leven weer zal aanvangen. Ik heb er zin in, maar zal nog heel vaak terug denken aan dit waanzinnige avontuur dat ik heb mogen meemaken.
Cor en Olga bedankt, Aukje bedankt, en last but not least Bierman bedankt!
donderdag 7 mei 2015
woensdag 6 mei 2015
Vertrek uit St Lucia
Omdat Aukje op 6 mei terugvliegt vertrekken we naar Martinique. Eerst slaan we nog wat diesel in en bezoeken we de rijk gesorteerde supply shop in Rodney Bay. Daar vinden we eindelijk een spare voor het impellortje van de generator.
Terwijl we anker opgaan krijg ik een sms'je van ics, de creditcard service provider van mijn bank. Ik blijk een ongewoon hoog bedrag opgenomen te hebben, ik weet van niets en bel hen. Ik zou voor ongeveer duizend euro besteld hebben bij Zalando.. Het is overduidelijk fraude en er wordt een procedure in gang gezet het recht te draaien. Ondertussen wordt deze kaart geblokkeerd.
Er staat een mooie wind van 20 tot 30 knopen en we zetten koers naar de baai van le Marin, Martinique. Helaas blijkt deze koers vandaag niet bezeilbaar en moeten we besluiten onze oude baai aan te varen. Dat gaat maar net en grote delen van de tocht moeten we motorzeilen. Al met al een tamelijk natte laatste oversteek.
De kreet van Aukje "Dolfijnen!" en de show die deze beesten vervolgens opvoeren maakt ook van deze dag weer een prachtige dag die we niet snel zullen vergeten.
We ankeren weer op onze oude plek in Petite Anse en eten in het plaatsje een eenvoudige maaltijd met zicht op onze boot. Een mooi besluit van een mooie dag.
Terwijl we anker opgaan krijg ik een sms'je van ics, de creditcard service provider van mijn bank. Ik blijk een ongewoon hoog bedrag opgenomen te hebben, ik weet van niets en bel hen. Ik zou voor ongeveer duizend euro besteld hebben bij Zalando.. Het is overduidelijk fraude en er wordt een procedure in gang gezet het recht te draaien. Ondertussen wordt deze kaart geblokkeerd.
Er staat een mooie wind van 20 tot 30 knopen en we zetten koers naar de baai van le Marin, Martinique. Helaas blijkt deze koers vandaag niet bezeilbaar en moeten we besluiten onze oude baai aan te varen. Dat gaat maar net en grote delen van de tocht moeten we motorzeilen. Al met al een tamelijk natte laatste oversteek.
De kreet van Aukje "Dolfijnen!" en de show die deze beesten vervolgens opvoeren maakt ook van deze dag weer een prachtige dag die we niet snel zullen vergeten.
We ankeren weer op onze oude plek in Petite Anse en eten in het plaatsje een eenvoudige maaltijd met zicht op onze boot. Een mooi besluit van een mooie dag.
maandag 4 mei 2015
Zondag 3 mei 2015
zaterdag 2 mei 2015
Sightseeing Castries
Vanochtend
al vroeg in de weer met het brood, ditmaal een no knead brood dat om zes uur
vanochtend al achttien uur aan het rijzen was. Het smaakt prima en we eten het
nagenoeg helemaal op.
Daarna wordt er gezwommen, gesnorkeld en op het dek gedoucht.
Met de dingy varen we naar de haven waar we de impellor vinden die Cor als spare voor de generator nodig heeft. We zoeken vervolgens een busje dat ons naar de hoofdstad Castries kan brengen. Dat is makkelijk want iedere bus die je aanhoudt stopt voor ons.
Castries blijkt een weinig inspirerende plaats. Wel is er een levendige
markt met prachtige mensen.
Na onze eetwensen uitgelegd te hebben aan de aandachtige uitbaters van een rommelig stalletje bij de markt genieten we van de eenvoudige lokale keuken.
We maken kennis met de overige gasten van het restaurant, allemaal gasten.
Henry vertelt boer te zijn en is hier met zijn moeder. Zij zoekt een geschikte vrouw voor hem. Wij vertellen hem over het Nederlandse programma boer zoekt vrouw en hij is direct geïnteresseerd. Hier zijn foto:
Voor geïnteresseerden heb ik zijn telefoonnummer.
Omdat de markt niet in al onze behoeften kan voorzien bezoeken we de supermarkt. We zijn verbaasd over de prijzen die zorgelijk nog hoger zijn dan die in Martinique.
Voor een flesje wijn waar in Nederland zes euro voor betaald wordt vraagtekens hier ruim 50 plaatselijke dollars (dat is circa 25 US dollar). Bij een pizzeria die we daarna passeren blijkt de Margarita index hier 20 euro te belopen. Ongelooflijk. Morgen gaan we uitvinden waar deze mensen het geld vandaan halen om deze prijzen te kunnen betalen.
Met de dingy varen we naar de haven waar we de impellor vinden die Cor als spare voor de generator nodig heeft. We zoeken vervolgens een busje dat ons naar de hoofdstad Castries kan brengen. Dat is makkelijk want iedere bus die je aanhoudt stopt voor ons.
Na onze eetwensen uitgelegd te hebben aan de aandachtige uitbaters van een rommelig stalletje bij de markt genieten we van de eenvoudige lokale keuken.
We maken kennis met de overige gasten van het restaurant, allemaal gasten.
Henry vertelt boer te zijn en is hier met zijn moeder. Zij zoekt een geschikte vrouw voor hem. Wij vertellen hem over het Nederlandse programma boer zoekt vrouw en hij is direct geïnteresseerd. Hier zijn foto:
Voor geïnteresseerden heb ik zijn telefoonnummer.
Omdat de markt niet in al onze behoeften kan voorzien bezoeken we de supermarkt. We zijn verbaasd over de prijzen die zorgelijk nog hoger zijn dan die in Martinique.
Voor een flesje wijn waar in Nederland zes euro voor betaald wordt vraagtekens hier ruim 50 plaatselijke dollars (dat is circa 25 US dollar). Bij een pizzeria die we daarna passeren blijkt de Margarita index hier 20 euro te belopen. Ongelooflijk. Morgen gaan we uitvinden waar deze mensen het geld vandaan halen om deze prijzen te kunnen betalen.
Abonneren op:
Posts (Atom)