Ik hoop dat ze mijn Appje nog heeft ontvangen.
Voor Jet is Neptunus niet erg mild. Niet alleen heeft ze wat last van zeeziekte maar ook krijgt ze eenmaal aan dek en gekleed voor het happy hour een forse golf over haar heen.
Het is erg leuk om ergens te arriveren maar ook om weer te vertrekken. Al had ik best wat meer tijd in Paramaribo willen besteden. Maar nu wacht Aukje op onze volgende bestemming en haar mogen we natuurlijk niet vergeefs aan de kade laten staan.
We blijken oost noordoosten wind te hebben en de stroom is mee. Hoewel geen halve wind spuiten we vooruit. Het weerbericht voorspelt hogere luchtdrukken en een daarmee gepaard gaande ruimende wind naar het oosten. Voor ons betekent dat halve wind en nog meer vaart. Op deze wijze zullen we veel te vroeg in Martinique arriveren.
Het wachtritme tikt weer in. Met de in Paramaribo in grote hoeveelheden ingeslagen drop slaan we er ons in aanvang moeiteloos doorheen. Het slinken van deze voorraad loopt ongeveer parallel met het geel worden van onze bananen, dus ook de tweede helft van de tocht verloopt gladjes.
Er wordt ondanks de forse zeegang en de beperkte mogelijkheden van ons kombuis weer fantastisch gekookt.
Zo aten we moussaka (foto) en heerlijk lamsvlees, door ons in grote hoeveelheden ingekocht, op allerlei manieren bereid,
En natuurlijk zag Olga weer toe op onze vitamientjes, deze trip bestaande uit Surinaamse pompelmoezen, ramputans, passievruchten, lychees, sinaasappelen en bananen.
Op 21 april worden we ingehaald door een school dolfijnen. Ze zijn een tijd met ons meegezwommen. Een prachtig gezicht.
Omdat we anders al op 24 april in de nacht dreigen te arriveren met deze wind ontwikkelt zich het plan eerst een ander eiland aan te doen. Het wordt Barbados. De koers wordt verlegd naar pal noord.
Inmiddels wordt aan boord regelmatig 'Jungen, komm bald wieder nach Haus' gedraaid. Ik voel me enigszins aangesproken. Uiteindelijk baderen we in Barbados met André Hazes' Zij gelooft in mij op de speaker.
Om vier uur in de nacht bereiken we de kust voor Bridgetown. Bij gebreke van een behoorlijke pilot besluiten we bij te gaan liggen tot de zon opkomt.
Vis de marifoon worden we naar de douane en immigratie gemaand, waar het gebruikelijke papierwerk weer aanvangt. Ook voor een dag blijkt dat nodig.
Gelukkig verloopt alles vlotjes. Dat ligt waarschijnlijk ook aan het cruiseschip de Maasdam uit Nederland dat op het vertrek van ons bootje uit de douanehaven wacht om duizenden passagiers in te klaren.
Wordt vervolgdWe sturen weer voorzichtig het zeegat uit. In de aanvang benutten we onze oude waypoints maar vanaf de uiterton is het mare incognita voor ons. We zien dieptes van vier en zeven meter op onze meter verschijnen. En dat toch al ver uit de kust. Nauwkeurig volgen we voortgang op de digitale zeekaart en we zijn blij dat we aan het eind van de dag de twintig meterlijn passeren.
Net voordat het internet wegvalt wordt ik geappt. Mijn nichtje Sophie blijkt het Nederlands kampioenschap schermen gewonnen te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten