We hebben uitgerekend dat we flink moeten vertragen willen we met daglicht aankomen. We strijken daarom het grootzeil en de bezaan en rollen de genua in totdat er een zakdoekje overblijft. Dat zakdoekje en onze zonnetent zorgen voor net voldoende roerdruk om de stuurautomaat zijn werk te laten doen. Evenzogoed varen we door de stroom en de forse wind nog vijf knopen. We zwalken nu dus zigzaggend om onze koerslijn om de nacht te kunnen overbruggen. In ankeren in de Surinamerivier om licht af te wachten hebben we geen trek na de verhalen over losgeslagen jachten en de waarschuwing due we via sailmail kregen van marina Waterland over de daar aanwezige palingfuiken.
Ik heb eerste wacht en ben thans doende drie vissersboten voor me van het lijf te houden. Al een uur volg ik hun toplichten en ben ik bedacht op koerswijzigingen, Spannend., temeer nu het niet uitgesloten is dat ze omkeren en op ons af kunnen komen. Helaas ontbreken volgens Cor op dit soort bootjes vaak de navigatielichten en is het dus gissen van welke zijde je wordt benaderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten