Inmiddels weer ruim 120 mijl verwijderd van de Surinaamse kust ordenen we onze gedachten over dit prachtige land.
Allereerst valt op de wijze waarop de verschillende bevolkingsgroepen samenleven. Dat gaat in pais en vree. Op een steenworp van een kerk kun je vaak een moskee of een hindoetempel aantreffen. Die mix heeft in de loop van jaren ook prachtige mensen opgeleverd.
Een aparte bevolkingsgroep vormen de Chinezen. In de vorm van familiebedrijfjes en inmiddels - bedrijven beheersen zij de detailhandel en tegenwoordig ook de bouwsector, waaronder de wegenbouw. Ze zijn nauwelijks geïntegreerd in de samenleving en hebben een gigantisch 'verenigingsgebouw' in Commewiine, net over de brug. We vernamen dat Chinese bedrijven inmiddels ook veel mijnconcessies verkregen en dus ook in deze tak van sport een grote rol vervullen. Ze zijn de werkbijen van Suriname.
De Creolen stammen af van voormalige slaven, door de WIC naar Suriname vervoerd, de Hindoestanen werden onder Engels bewind naar het land gebracht en de Javanen stammen af van door Nederlandse bedrijven geronselde 'contractarbeiders'. Tussen de destijds in het oerwoud gevluchte creolen (de boslandcreolen ofwel de marrons en de stadscreolen bespeuren we enige afstand. Wellicht hangt dit samen met de historie. Het schijnt zo te zijn geweest dat de marrons een pact sloten met de blanke overheersers en gevluchte stadscreolen uitleverden aan hun meesters. De marrons moeten zich in ieder geval enig dedain getroosten.
Politiek is het land behoorlijk versplinterd met partijen voor de Javanen, de Hindoestanen en de marrons. De nationale partij van Bouterse, de NDP heeft het alleen al daardoor gemakkelijk. De meeste Surinamers die ik sprak weten wel dat er wat schort aan de wijze waarop hij aan de macht is gekomen en waarop hij het proces tegen zichzelf traineert, maar geven te kennen weinig betere alternatieven te zien. 25 mei a.s. zijn er verkiezingen. Wij twijfelen miet aan de uitslag daarvan.
Intussen is Suriname een topvakantiebestemming. Een prettig klimaat, vriendelijke en vrolijke mensen, en een levendige en kleurrijke hoofdstad met veel prachtige koloniale houten gebouwen. Alles ademt de sfeer van ons koloniaal verleden en soms waan je je honderd jaar terug in de tijd.
We zijn er veel te kort geweest. Onontdekt zijn nog de uithoeken van het land en vooral het oerwoud en de nederzettingen daar. Ik hoop echt nog eens in de gelegenheid te zijn voor een nadere kennismaking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten