De eerste dagen Martinique

Het eerste wat je merkt van het aanvaren van een nieuwe haven is het sms'je van KPN. Ditmaal met de boodschap: 'welkom in Frankrijk'. Uit het bericht volgt verder dat het EU bel-, sms- en Mbtarief van toepassing is.

Dat we hier in Europa zijn is onmiskenbaar. Het hele eilandje wordt er door gesubsidieerd.

 

 

 

 

 

Het eiland is Frans grondgebied en ademt ook een Franse sfeer. We eten crossaints en stokbroodjes. De wijnkaarten vermelden slechts Franse wijnen. Helaas zijn ze hier in de restaurants erg kostbaar. Een wijn met een inkoopprijs in Nederland volgens onze Vivino app van €5,- moet hier meer dan 30 euro opbrengen. Het eiland is sowieso overpriced.

 

De eerste avond liggen voor anker aan het strand van Point du Bout. Het plaatsje is erg toeristisch en de marina zo klein en druk dat we onze boot er niet in kwijt kunnen. De volgende dag zoeken we een haven op om water in te nemen en voor de onvermijdelijke klusjes.

Het wordt een spliksplinternieuwe haven in het industriegebied van Fort de France, uiteraard gesponsord door de EU. De haven is nog maar voor een kwart gevuld. Aan het liggeld zal het niet liggen, dat valt mee. Wel aan de afstand tot de stad (30 euro met de taxi) en het gebrek aan voorzieningen als een wasmachine, bar, restaurant e.d. Ik huur dus maar een Peugeootje, dat kost me 50 euro per dag en ik moet Aukje natuurlijk ophalen op het vliegveld.

 

Met de nodige vertraging arriveert Aukje. Ze heeft een goede vlucht gehad en kon languit op drie stoelen slapen. Ik haal nog wat acras, de plaatselijke specialiteit, die we opeten in ons hotelletje. De volgende dag ontbijten we op de boot en bezoeken de plaatselijke botanische tuin. Uiteraard ook gesponsord door de EU.

 

 

 

De volgende dag zwaaien we Jet en Dick uit, die hun vakantie voortzetten in de Dominicaanse Republiek en vervolgens in Cuba.

 

Gevieren zetten we de reis voor. Afhankelijk van de wind willen we een paar dagen in Saint Lucia vertoeven. We ankeren bij Petite Anse, een mooi dorpje met alle voorzieningen.

 

 

Om Aukje voor te bereiden op de reis wonen we de plaatselijke zwemles bij.

 

We zetten koers naar Saint Lucia, maar helaas bleek deze vrouwonvriendelijk, namelijk scherp aan de wind. Cor zwicht en zet koers naar een strandje.

 

 

 

Het duurt met stroom en wind tegen een paar uur om de Roche du Diamant te ontwijken maar eindelijk leggen we aan op de zuidoostelijke oever van het eiland voor het happy hour, het diner en een hazenslaapje, om het morgen weer eens te proberen naar Saint Lucia.

Wordt nog even vervolgd.